अन्नमय्य कीर्तन राधा माधव रति चरितमिति
राधामाधवरतिचरितमिति
बोधावहं श्रुतिभूषणम् ॥
गहने द्वावपि गत्वा गत्वा
रहसि रतिं प्रेरयति सति ।
विहरतस्तदा विलसन्तौ
विहतगृहाशौ विवशौ तौ ॥
लज्जाशभल विलासलीलया
कज्जलनयन विकारेण ।
हृज्जाव्यवनहित हृदया रति
स्सज्जा सम्भ्रमचपला जाता ॥
पुरतो यान्तं पुरुषं वकुलैः
कुरण्टकैर्वा कुटजैर्वा ।
परमं प्रहरति पश्चाल्लग्ना-
गिरं विनासि विकिरति मुदम् ॥
हरि सुरभूरुह मारोहतीव
चरणेन कटिं संवेष्ट्य ।
परिरञ्चण सम्पादितपुलकै
स्सुरुचिर्जाता सुमलतिकेव ॥
विधुमुखदर्शन विकलितलज्जा-
त्वधरबिम्बफलमास्वाद्य ।
मधुरोपायनमार्गेण कुचौ
निधिवद त्वा नित्यसुखमिता ॥
सुरुचिरकेतक सुमदल नखरै-
र्वरचिबुकं सा परिवृत्य ।
तरुणिमसिन्धौ तदीयदृग्जल-
चरयुगलं संसक्तं चकार ॥
वचन विलासैर्वशीकृत तं
निचुलकुञ्ज मानितदेशे ।
प्रचुरसैकते पल्लवशयने-
रचितरतिकला रागेणास ॥
अभिनवकल्याणाञ्चितरूपा-
वभिनिवेश संयतचित्तौ ।
बभूवतु स्तत्परौ वेङ्कट
विभुना सा तद्विधिना सतया ॥
सच लज्जावीक्षणो भवति तं
कचभरां गन्धं घ्रापयति ।
नचलतिचेन्मानवती तथापि
कुचसङ्गादनुकूलयति ॥
अवनतशिरसाप्यति सुभगं
विविधालापैर्विवशयति ।
प्रविमल कररुहरचन विलासै
र्भुवनपति तं भूषयति ॥
लतागृहमेलनं नवसै
कतवैभव सौख्यं दृष्ट्वा ।
ततस्ततश्चरसौ केली-
व्रतचर्यां तां वांछन्तौ ।
वनकुसुम विशदवरवासनया-
घनसाररजोगन्धैश्च ।
जनयति पवने सपदि विकारं-
वनिता पुरुषौ जनिताशौ ॥
एवं विचरन् हेला विमुख-
श्रीवेङ्कटगिरि देवोयम् ।
पावनराधापरिरम्भसुख-
श्री वैभवसुस्थिरो भवति ॥